در مورد "مدرن سخن گفتن" يادم رفت منظورم را بنويسم:
ببينيد بر اثر تسلط فرهنگ اومانيستي غرب بر اذهان عموم جامعه ما که ادعامي کند انسان ذاتا داراي کرامت است حال چه کافر باشد چه مومن. اينگونه شبهات پيش مي آيد که چرا خداوند به عده اي توهين کرده؟! و بعضي روحانيون به جاي اينکه شبهه را ريشه اي پاسخ گويند که انسان گرچه قابليت کرامت دارد اما اگر به اختيار خودش مسير کفر و شرک و نفاق را انتخاب کرد ديگر بالفعل مکرّم نيست و مستحق لعن و عذاب و ...است ـ آنطور که خداوند صلاح بداند ـ , دچار توجيهات عجيب مي شوند و سعي مي کنند اصل شبهه را انکار کنند مثلا مي گويند اينها اصلا توهين نيست و ...!
به هر حال اين بزرگواران يا پاسخ به اين وضوح را نمي دانند يا مي دانند و اما مصلحت! را در بيانش نمي دانند.
اين گونه شبهات و پاسخهاي ناموجه چيزي نيست که اولين بار از سخنران فوق شنيده باشم بلکه مطلبي شايع است و مشابهات بسياري دارد. مثلا در شبهه غلام و کنيز يا بلاها و ...