می گفت بر داشبور ماشینی نوشته بود: سلام غریبه،نگام نکن آب می شم.

چند وقتی است که این جا ننوشته ام.

هدیه ای بود به مریم سادات عزیزم اما انگار تپش های قلب اروند فقط برای من راز می گوید.

همان جا که دل به دجله و فرات زدم یعنی شهدا دلم را به دجله و فرات زدند تا مانند آن دو شرمنده شوم.

دلم گرفته و سیل فکر و خیال است که هجوم آورده است.

آخر اروند وحشی ترین رودخانه ی دنیاست.

اروند نبین چه آروم   / بپّر تو آب بشی گُم

-این هم از فواید زایایی زبان!

یاد این جمله افتادم:

دلم گُم شده است

چراغی به من بدهید تا در تاریکی مطلق پیدایش کنم...